گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سه‌شنبه شب قم شروع شد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند امان‌نامه کبوتر نشده
