وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست