خاکیان را از فلک، امید آسایش خطاست
آسمان با این جلالت، گوی چوگان قضاست
چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
