ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
یک لحظه کشیدیم به آتش یمِ «لا» را
کوفه میدان نبرد و سرِ نی سنگر توست
علمِ نصرِ خدا تا صف محشر، سر توست
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود