شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
ای پاسخ بیچون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسألههای همۀ ما
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
