خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
این آفتاب مشرقی بیکسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوانها
ای آنکه فرا رفتهای از شرح و بیانها
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
