سر و پای برهنه می‌برند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
بى‌سر و سامان توام يا حسين
دست به دامان توام يا حسين
