رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
وانهاده‌ست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبرده‌ست تنش را این بار
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
آزادگی ز منّت احسان رمیدن است
قطع امید، دست طلب را بریدن است
پیری رسید و مستی طبع جوان گذشت
ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت
