میگوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینهای دیگر
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی