ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی