آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
با اشک تو رودها درآمیخته‌اند
از شور تو محشری بر انگیخته‌اند
همّت ای جان که دل از بند هوا بگشاییم
بال و پر سوی سعادت چو هما بگشاییم
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده
