ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
