خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
