ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
ای غم، تو که هستی؟ از کجا می‌آیی؟
هر دم به هوای دل ما می‌آیی
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
از نو شکفت نرگس چشم‌انتظاری‌ام
گل کرد خارخار شب بی‌قراری‌ام
