ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
