سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
غم داغ تو را با هیچکس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه میخوانم ولی از سر نخواهم گفت
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
