ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
دل، این دلِ تنگ، زیر این چرخ کبود
یک عمر دهان جز به شکایت نگشود
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
