ما بی‌تو تا دنیاست دنیایی نداریم
چون سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم
بُرونِ در بنه این‌جا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
حشمت از سلطان و راحت از فقیر بی‌نواست
چتر از طاووس، لیک اوج سعادت از هُماست
هر که راهی در حریم خلوت اسرار داشت
دل برید از ماسوا، سر در کمندِ یار داشت
بی‌مرگ سواران شب حادثه‌هایید
خورشیدنگاهید و در آفاق رهایید
گرفته درد ز چشمم دوباره خواب گران را
مرور می‌کنم امشب غم تمام جهان را
بیزارم از آن حنجره کو زارت خواند
چون لاله عزیز بودی و خوارت خواند
رسید جمعهٔ آخر سلام قدس شریف
سلام قبلهٔ صبر و قیام، قدس شریف
دنیاست در تلاطم و طوفان کران کران
خشم و خشونت و غم کشتار بی‌امان
پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت
شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت
