غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
بوی خداست می‌وزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحه‌اش می‌رسد به من
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
