ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یکی این‌سان، یکی این‌گونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند امان‌نامه کبوتر نشده
