غریبِ در وطن، میسوخت آن شب
درون خویشتن، میسوخت آن شب
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشمها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
ای آنکه غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
