ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
