چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
هنوز طرز نگاهش به آسمان تازه‌ست
دو بال مشرقی‌اش با اُفق هم‌اندازه‌ست
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
تا داشته‌ام فقط تو را داشته‌ام
با نام تو قد و قامت افراشته‌ام
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
