می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
هنگام سپیده بود وقتی می‌رفت
از عشق چه دیده بود وقتی می‌رفت؟
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
