یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
کویر خشک حجاز است و سرزمین مناست
مقام اشک و مناجات و سوز و شور و دعاست
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی
