نام تو را نوشتم و پشت جهان شکست
آهسته از غم تو زمین و زمان شکست
این صورت سپید، به سرخی اگر رسید
کارم ز اشک با تو به خونِ جگر رسید
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
عطر تن پیمبر از این خانه می‌رود
بال ملک معطر از این خانه می‌رود
وقتی که با عشق و عطش یاد خدا کردی
احرام حج بستی و عزم کربلا کردی
«هل من مبارز»... نعره دنیا را تکان می‌داد
در خندقی خود کنده، شهر از ترس جان می‌داد
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
