ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
این آفتاب مشرقی بی‌کسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
