سرم را می‌زنم از بی‌کسی گاهی به درگاهی
نه با خود زاد راهی بردم از دنیا، نه همراهی
یکی ز خیل شهیدان گوشهٔ چمنش
سلام ما برساند به صبح پیرهنش
همچون نسیم صبح و سحرگاه می‌رود
هرکس میان صحن حرم راه می‌رود
کیست تا کشتی جان را ببرد سوی نجات
دست ما را برساند به دعای عرفات
