پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
