قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
می‌رسم خسته می‌رسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
