ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند
می‌رسم خسته می‌رسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
