او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته
