آدم در این کرانه دلش جای دیگری‌ست
این خاک، کربلای معلای دیگری‌ست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته
