رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
