زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنه‌کام و به خاک آبرو نریخت
با اشک تو رودها درآمیخته‌اند
از شور تو محشری بر انگیخته‌اند
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده
