مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن می‌گفت با خود کعبه، زین‌سان
هرکه با پاک‌دلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود
پیرمردی، مفلس و برگشته‌بخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنه‌کام و به خاک آبرو نریخت
ای که عمری‌ست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهی‌ست
