ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
نتوان گفت که این قافله وا میماند
خسته و خُفته از این خیل جدا میماند
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام
