روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خسته‌حالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
دریا بدون ماه تلاطم نمی‌کند
تا نور توست، راه کسی گم نمی‌کند
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
