خاکیان را از فلک، امید آسایش خطاست
آسمان با این جلالت، گوی چوگان قضاست
چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
