رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
تا باد مرکبی‌ست برای پیام تو
با هر درخت زمزمه‌وار است نام تو
ماه غریب جادّه‌ها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
نتوان گفت که این قافله وا می‌ماند
خسته و خُفته از این خیل جدا می‌ماند
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
