رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود به‌درآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گل‌عذار من نیامد
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظه‌ها با تو چه زیباست اگر بگذارند
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشم‌های مهربانش...
