هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دل‌سپرده را قطع کنید
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان می‌داد
و یا به آن در و دیوارها دهان می‌داد
نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
