رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
تو همچون غنچه‌های چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
