رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
جنّت نشانی از حرم توست یا حسن
فردوس سائل کرم توست یا حسن
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
کوه عصیان به سر دوش کشیدم افسوس
لذت ترک گنه را نچشیدم افسوس
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
ای شیرخدا و اسد احمد مختار
در بدر و احد لشکر حق را سر و سردار
از غربتت اگرچه سخن‌هاست یا علی
دنیا دگر بدون تو تنهاست یا علی
