رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
