ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خون‌آلوده
ای هزار آینه حیران تو یا ثارالله
صبح سر زد ز گریبان تو یا ثارالله
آن که نوشید می از جام بلا کیست؟ حسین
آن که کوشید به یاری خدا کیست؟ حسین
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
امیر قافلۀ دشت کربلاست حسین
به راه بادیۀ عشق، آشناست حسین
نازم آن زنده شهیدی که برِ داور خویش
سازد از خونِ گلو تاج و نهد بر سر خویش
