مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن می‌گفت با خود کعبه، زین‌سان
هرکه با پاک‌دلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
تا باد مرکبی‌ست برای پیام تو
با هر درخت زمزمه‌وار است نام تو
ماه غریب جادّه‌ها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
پیرمردی، مفلس و برگشته‌بخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
ای که عمری‌ست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهی‌ست
