تابید بر زمین
نوری از آسمان
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
