بادها عطر خوش سیب تنش را بردند
سوختند و خبر سوختنش را بردند
این جشن‌ها برای من آقا نمی‌شود
شب با چراغ عاریه فردا نمی‌شود!
صبح بیتو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بیتو حتّی مهربانی حالتی از کینه دارد
جايی برای كوثر و زمزم درست كن
اسما برای فاطمه مرهم درست كن
یک عمر در حوالی غربت مقیم بود
آن سیدی که سفرهٔ دستش کریم بود
چشمه‌های خروشان تو را می‌شناسند
موج‌های پریشان تو را می‌شناسند
