تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردۀ گزند مباد
کتاب بود و به روی جهانیان وا بود
جواب هرچه نمی‌دانمِ جدل‌ها بود
منم که شُهرۀ شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن
به زیر تیغ نداریم مدعا جز تو
شهید عشق تو را نیست خون‌بها جز تو
هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک
گَرَم تو دوستی از دشمنان ندارم باک
هر آن‌که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
به کودکان و زنان احترام می‌فرمود
به احترام فقیران قیام می‌فرمود
بگو برای من ای شعر از زمانهٔ او
کدام بیت مرا می‌برد به خانهٔ او
چه شد که در افق چشم خود شقایق داشت
مدینه‌ای که شب پیش صبح صادق داشت
